Vrijdag 25 oktober 2002
     
mY New York Times

Zondag 20

Maandag 21

Dinsdag 22

Woensdag 23

Donderdag 24

Vrijdag 25

Zaterdag 26

Zondag 27

Maandag 28

Bakboord

  
Om 9 uur zit in het vliegtuig terug naar the Big Apple. Om 12.00 uur stap ik op subway bij mijn hotel in de 31ste. Ik ga naar J&R, een van de betere cd-winkels van NY zegt men.
En niets te veel gezegd, een goed assortiment veel direct te beluisteren cd's en het allerbelangrijkste; geen trendy winkel maar gewoon een ouwe klerezooi! Zo hoort het. Ik koop een 'reasonable amount of CD's' . En bij de buren, Bondy's genaamd, doe ik dat nog eens dunnetjes over. De credit card is tenslotte geduldig. Enigszins schuldbewust van dit ongebreideld consumentisme besluit ik mijn toeristische imborst tevreden te stellen door een wandeling door China Town, Little Italy en daarna East River over naar Williamsburg. Chinatown is echt geweldig. Als je vanuit Fulton street Pearl street inloopt verandert binnen een paar minuten het straatbeeld geheel. De gebruikelijke melting-pot van europeanen, latino's, afrikanen, afro-americans, aziaten maakt plaats voor een totaal aziatisch straat beeld. Alleen nog maar chinese winkels. Veel marktjes en handel op straat. En je bent echt de enige niet-aziaat op straat. Erg cool. En er wordt gebeld, veel gebeld. Het liefst met je mobieltje onder Brooklyn Bridge of Manhattan Bridge zodat jij geen mens en geen mens jou verstaat, lekker schreeuwen. Maakt dat met chinees niet zo veel uit, want het risico dat ik het gesprek afluister is niet zo groot. Vanzelf loop je Little Italy in. Ook erg grappig maar minder extreem als Chinatown. Voor echt Little Italy is de Bronx leuker.

Na twee amerikanen de weg te hebben gewezen naar Little Italy en Soho, ik begin al aardig in het New Yorkse straatbeeld op te gaan, neem ik de subway een halte om Williamsburg te bereiken. Op Marcy Av. stap ik uit om het, door Het Parool beloofde, warme en gezellige Williamsburg te beleven. Het is een graadje of 11 dus dat dat warme niet helemaal wordt waargemaakt kan ik me wel indenken. Maar echt gezellig is het ondanks de aanwezigheid van genoeg winkels ook niet echt. Wat er wel is is de verhoogde metrobaan die precies boven de straat zelf loopt waardoor je een soort overdekte straten hebt. Heel erg grappig. Op het metroplattegrond turend herinner ik me dat Het Parool het over Bedford avenue had. Tijd voor een beetje avontuur dus. Zonder een straten-kaartje van Williamsburg ga ik op zoek naar Bedford Avenue. Ik heb wel dat metro kaartje waar metrostation bedford av. opstaat. Dus helemaal richtingsloos ben ik ook weer niet. Na een half uurtje hobbelen kom ik via Metropolian Avenue en Nassau Av aan het begin van Bedford Avenue terecht. Bedford avenue maakt de teleurstelling over het gemak waarop het allemaal ging meer dan goed. Het Parool had gelijk. Dit is een leuke straat met veel leuke kleine winkeltjes, met totaal onverkoopbare troep dat wel. Met kunstenaars op straat en gezellige cafeetjes.

Met de subway naar Harlem. Daar zit aan Broadway bij 112th st Tom's resataurant. Dit is het restaurant waar Susanne Vega's Tom's Diner over gaat, maar ook het restaurant dat je aan de buitenkant ziet als in de serie Seinfeld geluncht wordt. Dan heet het alleen Monk's. De cheeseburger deluxe met Cola smaakt prima en de cheese cake als nagerecht geweldig.

's Avonds met Lotte, Janske en Chris naar de B.B. King Blues & Grill Bar. Michael Franti and Spearhead treden daar op. Het optreden is werkelijk super. Erg goed en erg lang. 2 1/2 uur staan de heren aan een stuk op het podium. Het publiek is wel erg fout. Wat niet verwonderlijk is in zo'n commerciele tent. Aan het einde van de avond blijkt het buiten te plenzen. De plannen van Chris en mij om nog te gaan stappen (Lotte en Janske lopen zondag over een week de NY marathon en moeten dus eigenlijk al na Sesame Street naar bed) vallen letterlijk in het water.